شکـوه صبـر را وقـتی نـشـان داد            کـه اذن رفـتـنـت را بـی‌امــان داد

تو رفـتـی و هـمه فـهـمـیـده بـودند            کـه در راه خــدا بـایـد جــوان داد

**********************

عطش را تو بهانه کردی ای جان            که بـاشد دل بـریـدن از تـو آسـان

گــرفــتــی از پــدر اذن شـهــادت            تو با بوسه بر آن لب‌های عطشان

**********************

هــجــوم آورد دشـمـن بـی‌مـحـابـا            بـه سـوی جـسـم بـی‌جـان تو بـابـا

مـیــان کــوفــیـان تـنـهــا نـبــودی            دلــم شــد بــا تـن تــو اربــاً اربــا